Die dag werden er tranen geteld...
Die dag werden er tranen geteld…
De dood is niet zomaar een mythe,
zwijgt als een stille moordenaar.
Straks komt hij je halen,
dan breekt de hel helemaal los
en kan het feest opnieuw beginnen.
Ik fantaseer de ziel, ze komt dichterbij.
Verschrompelt met de jaren
begluur ik haar tussen de gordijnen door.
Ik ben oud en niet meer te evenaren.
In haar ogen sterft het vurig verlangen.
Het hiernamaals bloeit en wenkt,
verzadigd en ongeremd probeer ik me
aan een ster op te hangen.
De slingers gedrapeerd rond het goddeloze,
misschien is Louis mij nu wel genadig…
esteban 14 juli 2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, juli 14, 2021 16:56 |
| Stilmakend... We ontkomen er geen van allen aan Iemand langzaam zien aftakelen is verpletterend Beeldend jouw woorden. Liefs, Dasje P.S gefeliciteerd met jouw oorkonde! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||