achter de sluiers
ver van huis
als in een vreemde droom
tekenen schaduwen van krijt
de open tempeldeuren
in de stille bewegingen
van zon en licht
over de laatste boekdelen
die blijven
kan je de stormen
van het hart ontwaken
terwijl liefde vraagtekens wist
voel je dit sterven
ontroering verlangen en fluister
geven de meest fragiele beelden
in emotie met alle breekbaarheid
het is soms enkel voelbaar
als een dans een nevel
er branden kaarsen
achter een duistere spiegel
van was in waarmaken tot scherven
kan je de kilte voor even
verzachten waar witte lelies
bloeien en zijn
uitgestrooid als gebeden van hoop
over aarde en woestijnen
achter gesloten ramen
en de zee raakt golven
verstild versteend
tot brekend te voelen
in een sluier van verlatenheden
teken ik deze wereld blind
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Dinsdag, juli 20, 2021 19:41 |
| Dit is zo mooi! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 20, 2021 12:30 |
| In die sluier van verlatenheid lees ik die versteende wereld die gebroken voelt, waar gebeden van hoop de schaduwen tot tot licht vertekenen als uitgekomen droom Laat mij dromen met jouw woorden M-Rose. Zonnige groeten. Anneke |
|
| M-Rose: | Dinsdag, juli 20, 2021 10:05 |
| always | |
| teun hoek: | Dinsdag, juli 20, 2021 10:03 |
| open mind behouden . th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||