het mag geen naam hebben
zodat benoemen geen woorden achterlaat
toch bevat een boek haast evenveel kantlijn als tekst
evenveel ongeschreven geschiedenis
waar het verleden niet in past en de toekomst nog
niet rijp voor is, dan maar als voetnoot
vergelijkbaar met een beetje leven en half sterven
zoiets als dovend daglicht
een zijdelingse exosfeer
en blijf niet sprakeloos vergeten