een glimp van zon
het is de zee
in mij als golven
tot stormen
me roepen om thuis te komen
als het licht beweegt
en kleuren langzaam open
bloeien voelbaar door
een glimp van zon
in onze handen
terwijl woorden
reizen en verdwijnen
in een eeuwig dwalen
van momenten
ik laat de lijnen
tot beelden geboren
worden waar
schaduw vervagen
tussen ons
de nacht
een sterrenhemel
ontwaken dansen als brandend licht
te ontvouwen in stil makende dromen
zo rakend dichtbij
in houden van spreekt het hart
dat enkel emotie kent
en tijd laat dwalen
ontwakend in de stilte
van dit ogenblik
voor even geborgen te zijn
maar blijvend breekbaar
te voelen als een droom
liefde tekent tot leven
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 23, 2021 23:18 |
| Weer zeer mooi grote klasse hoe jij dat brengt vol emoties die zoveel zeggen prachtig | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 23, 2021 13:48 |
| Het hart en de ziel spreken samen over 'houden van' brengt dan emoties teweeg die in stilte mogen dwalen en zich geborgen voelen in een ruim hart. Heel mooi de zonneglimpen verwoordt M-Rose. Fijn weekend. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, juli 23, 2021 13:30 |
| liefde is leven leven is liefde. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||