Namen noemen

Met een ongewassen gezicht
schrijvend in geel schemerlicht
over die dame uit Suriname
hoe was haar naam alweer
hij vergeet het elke keer
moet het beamen
steeds meer last met namen
ook bij het kwissen
zit hij vaak achter het net te vissen
’t gebeurt meer en meer
zijn hersens doen dan zeer
de naam op het puntje van zijn tong
hoezeer hij zijn hersenen ook dwong
ach, aan leeftijd valt niet te ontkomen
in gedachten ziet hij de zangeres staan
begint met zijn vingers snel op tafel te slaan
in de verte te turen
het pijnigen blijft maar duren
hij weet dat hij ze kent
ze is zelfs een beetje bekend
maar ondertussen vergeten
vroeger altijd geweten
toch is hij niet ongelukkig
noch nukkig
hij is immers niet alleen
het is algemeen
ook zijn vrienden hebben last met namen
moet zich dus echt  niet schamen
maar verdergaand op het begin
na deze tussenin
de naam van die dame
uit Suriname
is ondertussen weer boven gekomen
terwijl hij in zijn bedje lag te dromen
ja hij is er vol van
Nisha Madaran