Ik ben zo moe
Zo ontzettend morose
Hoe vaak knijpen mijn ogen toe
Niets te zien van het grandioze

Maar zo is de wereld wel
Maar soms ben ik dat vergeten
Wanneer de alledaagse hel
De ander met een schouderophaal laat weten

Het zijn niet zijn problemen
Het is niet zijn verdriet
Het zijn niet zijn dromen die ze afnemen
Het is niet van hem dus ziet hij het niet

Liefde die dienend is en kan leiden
Soms ook met een lange ij
Dat is wat ons verbind en kan bevrijden
Met haar wordt zij dan wij

En wanneer wij de wereld zien
En het leed samen trotseren
Dan is er hoop misschien
Wellicht kunnen wij het tij keren

Misschien kunnen we verdriet niet stoppen
Maar zeker vinden we bij elkaar troost
En al gaat die mooie wereld naar de knoppen
Gloort er toch nog hoopvol licht in het oost

Want waar hoop en liefde leven
Daar blijft het kwaad nooit lang
Wie elkaar het beste wil geven
Is een zegen voor het algemeen belang

Maar wanneer jij je fixeert op dingen
Wanneer een ander er niet toe doet
Als je rücksichtslos een ander kunt uitwringen
Verwar je dat wat bitter is met zoet

En uiteindelijk zijn dingen zelden
Dat wat je stil doet staan
Wie zijn jouw grootste helden
Wat zouden zij hebben gedaan

Zouden zij jouw daden goedkeuren
Of kijken ze beschamend opzij
Kijk je achterom om te treuren
Of ben je trots op de tijd voorbij

Ben jij een stralend licht
Of overheerst jouw schaduwkant
Onthoud jij bent het die de focus richt
Jij schrijft jouw lot in het zand