Het leven
En terwijl de zon langzaam zakt
de dagen korter
en de nachten langer worden
meet de herfst zich in het vallen
van de bomen die ik ken
Reuzen waren het
hun kronen zo vol loof
Ieder met een eigen blad
de nerven wijd vertakt
met wortels die zich niet verdragen
in mijn ijle poging
ze met een pen
in schetsen weer te raken
-
Ze kraken
om tenslotte te vergaan
om de leegte vorm te geven
die zich in mijn ziel begeeft
Langzaam dooft het licht in restjes
rode nevels tot de grond
Het is de bodem van de morgen
van het leven, dat zich in
berusting vond..
-
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Dinsdag, juli 27, 2021 20:54 |
| prachtig dit! | |
| september: | Dinsdag, juli 27, 2021 12:46 |
| Heel mooi John Kroos. Een gedicht om tijd voor te nemen en voelen wat geschreven is. Erg mooi. Vriendelijke groet. | |
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, juli 26, 2021 16:23 |
| Knap gedicht mag je trots op zijn | |
| teun hoek: | Maandag, juli 26, 2021 12:49 |
| lijdzaam berusten. th | |
| Compostje: | Maandag, juli 26, 2021 07:37 |
| Poëzie waar ik van hou |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juli 26, 2021 07:00 |
| Indrukwekkend mooi gedicht John, met diep respect gelezen. Wens je een mooie dag. Anneke |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, juli 26, 2021 02:48 |
| Zeer goed verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||