in de breekbare sluiers van hoop
kan je die stilte voor even voelen
in de pas ontwakende ritmes van zee teken ik
de strijder de dwaler en de dromer
over het zwarte linnen doek
doorheen jouw woorden
en deze emoties bloeien de oude talen terug
tot leven in een tijd om te helen door een wereld
van stil makende beelden zijn spiegels enkel dit
moment tussen schaduwen en droom gevangen
om het hart te ontdekken
van beeld tot project
van woord naar begrijpen
en bijna rakend dichtbij
het leven ontwaakt mysterie en wonder
maar emotie blijft elke bloei
van liefde ontvangen
te voelen als een sluier van lente
in een ballet van bloesems en hoop
vol licht dat meer verstillend is
door de breekbare draden verbonden
van deze melodie
tot de diepste bron
van een herboren verhaal
met dit stil verlangen
waarin ik jou telkens weer zoek
over die golven over het koude zand
tot nieuwe wegen blijvend te ontvouwen
waar de blauwe iriskelken bloeien
langs de open poorten van de hemel
daar kleur ik opnieuw de helende spiegel van jouw zon
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, juli 28, 2021 22:34 |
| Hoopvol verlangend wondermooi! | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, juli 28, 2021 11:45 |
| Tussen sluiers, schaduwen, dromen en emoties speelt enkel hoop van helende spiegels. De zon schijnt, dat belooft wat. Positief blijven geeft ook hoop. Fijne dag gewenst M-Rose. Anneke |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, juli 28, 2021 11:17 |
| Herboren vanuit de diepte bron prachtig heel mooi gebracht | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||