Mijn spullen waren al door jou uitgezocht,
Wat ooit van mij was is nu van jou,
Al het geld waar ik hard voor heb gewerkt,
Als dat je goed doet,
Want het gaat nog steeds alleen maar om jou,
Zoals het eigenlijk altijd in jouw wereld was,
En ik ga weer terug naar wie ik ben zonder jou.

Mijn lichaam was een slagveld,
Moe van het heen en weer geslingerd zijn,
Tussen jouw boosheid en verdriet,
Weet je nog dat ik op de trap zat,
En je me vol in mijn gezicht spuugde,
Alsof ik een stuk stront was,
Nooit ga ik meer terug naar toen.

Ons huis was nooit een thuis,
Je pakte het af wanneer je dat wilde,
Of gooide me midden in de nacht op straat,
Dreigde dat je mijn leven kapot ging maken,
Ben je je bewust van de pijn die dat ooit deed,
Wat was ik dom en naïef,
Een sorry van mij ga je nooit meer horen.

Mijn onzekerheden uitbuiten,
Was een manier om te doen geloven,
Dat ik nooit beter verdiende,
Dan dat je mij volledig opslokte,
In een persoon die ik nooit meer wens te zijn,
Zal nooit mezelf meer zo voorliegen,
Dat dat liefde is.