Anneke Bakker: | Zondag, augustus 08, 2021 18:14 |
Ik krijg hoog kippenvel bij het lezen van dit schrijven en raak zelf bedroefd door jouw woorden. Probeer de juiste hulp te vinden Wouter die jou helpt weer je eigenwaarde terug te winnen. Blijf ook hopen want hoop doet leven, dat wens ik je van harte toe en veel liefde en geluk, je bent het waard. Anneke |
|
september: | Zondag, augustus 08, 2021 01:35 |
Het bedroeft dit te lezen Wouter. Het is daarnaast vol gevoel en uit de diepte openhartig geschreven. Ik probeer juiste woorden te vinden. Wij weten vaak zo weinig van de echte innerlijke leefwereld van een ander of hoe rauw de eenzaamheid kan zijn. Hoe vast het kan komen te zitten. Ik heb respect voor je schrijven. Bewonder de openheid. Maar hoop dat je hier ook blijft? Zelf heb ik ondervonden dat een klein sprankel al helpt, iets van een verbinding voelen, een reikende hand en hart. Ik wens je dat toe. | |
Dirk Hermans: | Zaterdag, augustus 07, 2021 22:59 |
Het leven is soms hard maar er zijn zeker ook mooie moment dat je moet je ook iedere dag aan werken zodat je leven in een passie kan beleven | |
Clarice: | Zaterdag, augustus 07, 2021 22:39 |
Er bestaat geen eeuwig geluk denk ik. Wel kleine momenten van geluk, van echte verbinding met mensen. Mensen die je graag ziet. Ondanks alles soms. Het gevoel dat je hen soms niet begrijpt of dat hun wereld niet de jouwe is. Het helpt niet je af te zonderen (ookal heb je daar misschien de neiging toe), juist in het elkaar raken kan je geluk ervaren. Het vergt wel moed om je daar soms toch nog voor open te stellen. Ook niet denken dat anderen steeds gelukkig zijn. Mooi openhartig gedicht, Wouter. Gts, Clarice |
|
Auteur: Wouter Stam | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 augustus 2021 | ||
Thema's: |