Eens was ik pelgrim
 
Toen ik op weg was
naar het verpleeghuis
als een pelgrim met een boodschap
van opbeurende troost en liefde
in een klankvolle symfonie gevat
als een sprankelend lied
dat ik zong alleen voor hem
die ik zo liefhad
 
de klanken klonken zoet en sereen
hij proefde het als bitter water
die zijn vergetelheid onderdompelde
zijn dorst naar realiteit niet lessen kon
 
mijn tocht was zwaar, elke stap
voelde me leeg als een
pelgrim zonder boodschap
 
*
 
Anneke