Explora_IX
als draden van satijn
het naakte beeld doorweven
over de stilte van aarde
zand en steen dansen
herkenbare melodieën
tot open avond
licht de laatste nevels verbreekt
en voelbaar ontvouwd
in een geborgen dans van handen
tekenen vleugels
de breekbaarheid van leven
als een vlinder schaduw
die de diepste emoties doorkruist
om geboren te zijn
in het pas ontwakende hart
van dromen
Reacties op dit gedicht
| Floortje-123: | Vrijdag, augustus 20, 2021 09:54 |
| Wat een bijzondere tekst, het raakt me! Bedankt voor het delen | |
| Berichten die pieter post: | Woensdag, augustus 18, 2021 21:58 |
| ook heel mooi! En ook thanks voor je mooie reacties. Lekker bezig! | |
| teun hoek: | Woensdag, augustus 18, 2021 18:40 |
| verlangend.th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 18, 2021 18:39 |
| Je bent een ster in het breken van diepe emoties, 't is goed , ze komen los M-Rose. Mooie avond. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2021 | ||
| Thema's: | ||