een glimp van indigo en zon
mijn handen maken jouw beeld
het is jouw tint
met breekbare lijnen doorweven
voelbaar als een glimp
van zon en een sluier van dauw
in dit moment gevangen
teken ik kleine vlinders
van porselein die neerstrijken
op jouw nog blinde gezicht
je bent een dans van mijn emotie
ik ontvouw je
na elk afscheid ontwaakt het hart
een herinnering die blijft
en meng ik de kleuren
van zand van aarde tot helder blauw
jouw ogen bloeien levenslicht
tussen schaduw en dromen
doorheen mijn ziel jij bent
mijn spiegel mijn zee
naar een bijna vergeten melodie
in zachte tinten van regenbogen
van diep en stil tot hemels hoog
in woorden van liefde en van geborgen zijn
waar indigo golven dansen
van moment tot eeuwigheid
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zondag, augustus 22, 2021 09:17 |
| Al zo vaak herlezen en nu begint het me te dagen, hoe knap ingewikkeld simpel jij dat kan M-Rose | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, augustus 21, 2021 18:00 |
| Heel mooi | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, augustus 21, 2021 15:20 |
| Na het lezen van dit gedicht is dit het moment om een glimp op te vangen van de eeuwigheid waar engelen op indigo golven dansen. Ik stel het me zo voor. Erg mooi deze glimp M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, augustus 21, 2021 11:30 |
| romantisch . th | |
| stampertje het rukkonijn: | Zaterdag, augustus 21, 2021 09:30 |
| het is als toeschouwer een voorrecht om dit beeld te mogen bekijken. Wonderschoon. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2021 | ||
| Thema's: | ||