Ambrosia
ik ben een zwerver
en zo voel ik mij
als ik aan jou denk
terwijl de Muze
rond mij danst
die schoonheid
voor even woordloos
vertaald en jij bent
de hartslag ontwakend
in mijn emoties
die mijn handen leiden
in een ambrosia van zon
en van rozen
door geborgenheid te schenken
als een breekbare sluier
van leven is de zee ontwakend
in mij en wiegt
in elke fluister dit verhaal
dat mij over jou vertelt
in een spiegel
van hemellicht en woorden
worden de ademtocht
van pas ontvouwende beelden
die bloeien in de stilte
als schaduwen steeds opnieuw
te voelen als herboren
zo puur en vol kracht
soms stil en zachter
zijn wij
die steeds veranderende golven
tot in het dansen
van mijn dromen
ben jij tot in de stilte
van elke herinnering
ben jij de bloei
van elk nieuw verlangen
als tijdloos getekend
door alles wat blijft
is liefde voor mij niets meer
dan mezelf in jou te vinden
stil gedragen en geborgen
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Dinsdag, augustus 31, 2021 08:29 |
| "Ik ben een zwerver" vertel het mij Leentje... liefs esteban |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, augustus 30, 2021 19:18 |
| Mooi | |
| teun hoek: | Maandag, augustus 30, 2021 18:21 |
| overgave. th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 30, 2021 17:58 |
| Stil gedragen zijn jouw woorden terwijl de muze danst van liefde en geluk in dit gedicht, prachtig mooi en tijdloos opgetekent. Fijne avond M-Rose. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2021 | ||
| Thema's: | ||