Wit zingende krullen
wit zingende krullen
zacht streelde je
het magisch blauw
over wit zingende krullen
koelde met donker diep
de warme lagen
in hun eigen huid
die zich oplichtend
golvend blootgaven
je lach had de
kracht van de zomer
was warm als de liefde
van menig dromer
de armen gespreid
in het omvatten
van eindeloos veel
in zonstralende vrijheid
jij alleen op het zand
dat hier geboren werd
zonder enige sporen op
het totaal verlaten strand
wil melker
01/09/2021
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, september 01, 2021 10:00 |
| rust ruimte en zon. th | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, september 01, 2021 07:03 |
| Leuk gebracht | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2021 | ||
| Thema's: | ||