Eb en vloed
Het leven constant in beweging
De warme nazomerzon en haar gloed
Zorgt voor een opleving

Jouw handen
Nu half mobiel
Eens krachtig aan jouw gouden stranden
Lijken nu plotsklaps zo fragiel

De zee van herinneringen vervuld
Door jouw steeds afnemende stroom
Het is daarom dat dit moment verguld
Zich nestelt in de kern en elk atoom

Maar je bent hier nog
En ik weet dat is niet voorgoed
Afscheid wint altijd de oorlog
Maar het is niet als verliezer dat jij hem begroet

Jij hebt jouw tijd genoten
En nu daalt de zon op jouw bestaan
En met ogen van tranen doorschoten
Laat ik je hier nu aan dit water gaan

Maar jouw licht laat ik hier niet liggen
Noch de parels van gedeelde tijd
Het is pas bij het vertrek dat ik herken
De onpeilbare diepte van liefde voelbaar in afscheid

Wanneer jouw zon straks is verdwenen
Zal ik schreien van verdriet
Jouw licht dat ooit zo helder heeft geschenen
Zo fel bij al dat donker in het verschiet

Toch zullen tranen drogen
Toch zal de zon weer opkomen
Maar jouw vleugels waarop ik heb gevlogen
Zijn mij nu voorgoed ontnomen

Vaarwel in dankbaarheid
Tot ziens wellicht
Jou neem ik mee jij bent niet kwijt
Ik zie nog altijd de lach op jouw gezicht