Bij oma en opa

Grootouders bezig zien met hun kleinkinderen
kan me stiekem ontroeren.
Onze Belgische kust is een uitgelezen
plek om de familiebanden te observeren
tussen kleuters en hun oma en opa.
Die hebben de sleutel van een
gerieflijk appartementje.
De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet
door ma en pa.
Ha ja, zij kunnen geen weken in de luwte liggen.
Maar de welpjes zijn in goede handen!
Ervaren handen die zorgzaam een boterham
uit aluminiumfolie halen,
met een driehoekig smeerkaasje erbij.

Vlieger ontwarren en kastelen maken
met een diepe gracht.
Een kindergezichtje dat vol vertrouwen
toekijkt, op zijn gemak bij die twee mensen.
De levende versies van een fluwelen
dekentje.
Ondanks decennia leeftijdsverschil
hebben ze veel gemeen.
Er is weinig drukdoenerij, beperkt kabaal.
Bij de ene de vreugde van zand en zee,
bij de andere dat het misschien de laatste
keer kan zijn.
De koestering die dat jongetje ervaart,
is het harnas waarmee hij
later door de wereld kan.

Claire Vanfleteren ©