Ogenblik...
Ogenblik…
beveel me
de herinneringen te aanvaarden
woeste zeeën zoute zeelucht
op welk uur van de dag dan ook
niemand leeft in de herkenning
vereeuwigd in de stilte,
een onbeschreven belofte
zorg dat het ogenblik
gelukkig achterblijft midden de branding
een ongeboren schaduw
op het strand
ik geloof in jou…
esteban 6 september 2021
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, september 06, 2021 17:35 |
| De zee van het 'zijn' hier prachtig verwoordt Esteban. Fijne avond wens ik je. Anneke |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, september 06, 2021 17:35 |
| De zee van het 'zijn' hier prachtig verwoordt Esteban. Fijne avond wens ik je. Anneke |
|
| september: | Maandag, september 06, 2021 13:07 |
| Wat prachtig voelbaar geschreven Esteban. Zo intens mooi. Komt het binnen. Bijna als een bezwering. Klasse. Liefs | |
| teun hoek: | Maandag, september 06, 2021 12:07 |
| krachtig. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2021 | ||
| Thema's: | ||