Heimweelied
Waar de tijd als sluiers verstrijkt
stil diffuus lichte aanraking voltrekt
aan de adem en verhalende huid
en ik niemand of niet anders dan
alleen in zacht groen verkeren zal
zijn de kinderstemmen in de verte
het heimweelied van hoogvliegers
licht roert, schittert blad voor vertrek
alhier valt niet te leren, slechts zijn
als zou de tijd jou mee willen voeren
naar fata morgana waar rozen bloeien
de muze versteend in sculptuur droomt
haar dromen, wat het verstrijken kent.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, september 08, 2021 21:57 |
| Dank jullie hartelijk voor de fijne reacties. Liefs |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, september 06, 2021 17:31 |
| Hemels sprookje verhaald tot een prachtig gedicht, ik lees en herlees dit heimweelied, daar word ik stil van, meen de echo te horen. Wonderlijk mooi werk Maya. Poëzie om ín te lijsten Lieve groet' Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, september 06, 2021 17:08 |
| mooi. th | |
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, september 06, 2021 16:06 |
| Klasse Een subtiele parel. |
|
| Claudelaire: | Maandag, september 06, 2021 15:21 |
| Dit is ware poëzie! Graag gelezen! | |
| esteban.: | Maandag, september 06, 2021 14:46 |
| amai, van een parelende schoonheid gesproken... Erg mooi geschreven Maya. liefs banban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2021 | ||
| Thema's: | ||