ontroerd.
Ontroerd.
Daar waar bekenden
Je ontvallen
Komen emoties rap omhoog.
Weer een vriend
Minder in je leven
Er paarlen druppels in het oog.
Zovelen zijn ons
Afgenomen
Vriendschap verschraalt in ouderdom
Je rijdt langs huizen
Die slechts herinneren
In weten ik kom hier nimmer her om.
Ontroert kan ik
De weemoed proeven
Van de momenten jaren terug.
De lach traceren
Die toen opklonk
Op dit moment een dichte brug.
th
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, september 09, 2021 23:10 |
| Zo sterk je gevoel in je gedicht weergegeven | |
| Compostje: | Donderdag, september 09, 2021 12:37 |
| Noooit zal dat verdwijnen wat zo innig in je was verweven...Mooi en innig geschreven Teun | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, september 09, 2021 11:39 |
| Ik proef de weemoed in je woorden Teun, heel begrijpelijk. Zo gaan die dingen, het hoort bij het leven. Wens je veel sterkte toe. Anneke |
|
| M-Rose: | Donderdag, september 09, 2021 11:04 |
| jij tedere ziel strooi maar met jouw troostende woorden en wis de weemoed er is en blijft van waardevolle betekenis in liefde te vinden zelfs op dit moment maak je sluiers van verlangen en herinnering |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2021 | ||
| Thema's: | ||