ontsluierd
geen woorden vallen bodemloos
in tederheid ze omringen het moment
dat je vleugels geeft
in enkel een fluister
en het nog ongeboren zijn
als liefde dit ogenblik
een plaats geeft om thuis te komen
in stilte vertaald
langzaam zoals het licht
beweegt en de kleuren verbreekt
in een beeldenglans
als herfstwolken en nachtduister
de golven met raadsels beschrijven
over leven en sterven
en als ik dans dan vertaal je mij
door diep rakende emoties
omlijnd in de dansen van poëzie
de pas ontluikende dromen
zo breekbaar als de tijd verstild
waarin wij voor even wonen
tussen schaduw en ontvlammend als vuur
met het ruisen maar steeds
droever dan
wat door heimwee is verborgen
verlicht in onuitwisbare scherven
als het laatste beeld ontsluierd
en blijvend tekent
wat herinnering ontwaakt
en nog precies hetzelfde
te voelen geeft
in de stilte van het hart
maar nu
zonder schaduw ben ik
woord en drama
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, september 11, 2021 22:46 |
| De golven met raadsels komen de mooiste gedichten tot zijn recht in schoonheid gebracht |
|
| teun hoek: | Zaterdag, september 11, 2021 11:33 |
| fluisterende levenservaring. mooi . th |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, september 11, 2021 10:36 |
| Naast woord en drama een schoonheid die uitstijgt boven mijn simpele bewoordingen overde schoonheid van de hei, dat past bij mij. Dit fraaie gedicht is echt van jouw fluisterend in ieders hart. Fijn weekendM-Rose. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2021 | ||
| Thema's: | ||