De achtergrond…



Onderweg naar het ontwaken
dwalen duizenden halo’s rond jouw hemelse lichaam,
ze schijnen mij in de ogen terwijl jij halfnaakt
eieren met spek staat te bakken.
Ik word wakker met waangedachten op de achtergrond,
een boer werd doodgeschoten, een tempel stortte in.
Maar is dit de werkelijkheid? Is dit nu waar het hem om gaat?
Een droom ontploft in het aangezicht van de realiteit,
of jij die in je blote kont mij met koffie probeert te verleiden?

De telefoon rinkelt vier keer en stopt zonder motief,
ware het niet dat ze enkele jaren geleden zomaar doodging
kon het mijn moeder geweest zijn, die deed dat ook altijd!
Ik verdring met opzet deze herinnering naar de vergetelheid
maar besef dat gisteren dichter bij ligt dan morgen.
Ik zeg zo maar wat! Waarschijnlijk ben ik mijn verstand verloren!
Onder invloed van de laatste zonnestralen laat ik de warmte
jouw helende strelingen vloeien over mijn verweerde vel.

Jij die ruikt naar vers brood en lichtgevende wolken
schudt meewarig je knappe smoeltje en bijt dan in mijn oor.
“Kom laat ons genieten” fluister je haast onhoorbaar
terwijl je de zon vangt in een grote glazen bokaal.
Voorzichtig probeer je die te bewaren in afwachting
van de donkere dagen die nu weldra zullen komen.
Ik kus je en verval opnieuw in oude gewoontes,
en jij, jij vergeeft me zoals gewoonlijk, geil en onverwoestbaar…



esteban 16 september 2021