als schaduwen van inkt
stil zijn de golven
als zachte schaduwlijnen
en de nacht ontwaakt
het heimwee
in mij
als een spiegel van was
en woorden worden beelden
als open waaiende deuren
om in stilte door te reizen
wat verlangen voelbaar maakt
en het voelt
voor even verlaten als
de laatste vraagtekens wissen
uit zand en over gebleven namen
langzaam tot bloei komen
in nieuwe hoop
eerst diep
geborgen door een sluier
van herinneringen ontvouwend
om later zachter te branden
als licht
door een gloed van tederheid
in zovele wegen en emoties
te vinden om verder
door te geven en te delen
waar de droom nog even
doorschijnt tot het opnieuw her-lijnen
als wolken van breekbaar glas
die een hemel terug helder inkleuren
als handen dansen
in een woordloze vloed van beminnen
is liefde het herboren
voelen
van het hart
stil en rakend als emotie
het bloeien om tot leven
ontsluierd door samen zijn
om te schuilen
om te helen
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, september 30, 2021 18:22 |
| Prachtig gedicht! Hartverwarmende opsluiter. |
|
| Compostje: | Donderdag, september 30, 2021 11:47 |
| Gewoon schoon schoon schoon | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, september 29, 2021 17:13 |
| Hier wordt ik stil van stil en rakend vol emotie met die helder inkleuren die alles herboren maken heel mooi | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 29, 2021 16:15 |
| De achaduw van inkt klinkt in elk woord in dit mooie gedicht als abstracte kunst. Heel bijzonder M-rose. Fijne middag. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, september 29, 2021 10:47 |
| uit het dal. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2021 | ||
| Thema's: | ||