Solissium_I
als kaarsen de kamer verlichten
en vonken spelen
in een dans van schaduwen
door een tijd zonder uren
ontvlamd het vuur over een spiegel
van zachte golven en vraag ik jou
sluit je ogen en denk
voor even aan niets meer
ontvang enkel deze nacht
een fluister een dans
en door het woordloos vertalen
van mijn emoties te delen
als vlinder dansen
in helende handen die de stilte
van een melodie doorkruisen
want ergens moet liefde wonen
maar hoe stil is
mijn wereld en niets meer dan
terwijl jij slaapt en hoe breekbaar
ontsluieren mijn dromen
en mijn woorden zacht
bij jouw ontwaken
in dit moment
met jou als mijn licht
ben jij als mijn dans
te voelen en laat jouw liefde
mij in je emoties lezen
en jouw pas ontwakend stil verlangen
voel ik zo diep geborgen
wanneer mijn hart kiest
in het samen zijn
in liefde
tekent geborgenheid
stille vleugels om te schuilen
onder het pas ontwakende morgenlicht
en ergens moet tederheid bloeien
waar wij ook komen
zo is er tussen jou en mij
een stilte
om het terugvinden
van een nooit verloren melodie
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 01, 2021 15:52 |
| Wauw weer een zeer mooi gedicht | |
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 01, 2021 12:14 |
| een liefdesmelodie. th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 01, 2021 11:25 |
| Woordeloze melodie die enkel emotie in zich draagt, vandaar dat ik stil ben, geen woorden heb om dit gedicht naar mijn hart te vertalen, stille liefde, dát is het. Prachtig gedicht M-Rose. Warme groet Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2021 | ||
| Thema's: | ||