De werkelijkheid is waar
maar waar is de werkelijkheid
laat zich niet vangen, schuilt
gezwegen in kronen van bomen

door zuidenwind bewogen luister
oorschelpen die vibratie rondvouwen
of ligt zij gedwee tussen vrede veren
van gevleugelden, 't kopje geborgen

in getooide schone rust na vlucht
waar is werkelijkheid als een hart huilt
 het verborgene gebarentaal spreekt
waaiert boom haar zachte oerbelofte

 en licht over dijende uitputting buigt
in ontvankelijk weids warme armen
vraagt ze in stilte, draag mij diep
draag me naar de desolate duinen

laat het laatste woord liefste zijn
alles wat leeft, waarin ze verdwijnt