Onmetelijk blauw
onmetelijk blauw
ik zag je
spreken met
de regen op een
uitgesproken
miezer dag
zij spetterden
totaal onverwacht
hun letters in een
blanco plas die licht
naar buiten krulde
las met de
glinsters in de
druppels op je
huid alle teksten
weer voluit
in kleine stromen
begonnen dromen
te vloeien uit de
ervaringen van
de plenzende bui
je proefde zee
in het vervliegend
water voelde kou in
onmetelijk blauw waar
regens worden geboren
straks keert
vocht weer terug
door opstijgende
lucht op zoek naar
steeds nieuwe verhalen
wil melker
03/10/2021
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2021 | ||
| Thema's: | ||