Zij heeft zich kwetsbaar opgesteld
Proberen te zeggen wat zij voelde
Met een blokkade in haar keel heeft zij
Woorden gevonden voor de chaos in haar hart
De kleuren die zij even zag
De euforie die zij even heeft gevoeld
Bleken niets meer te zijn dan schimmen van haar verlangen
Om gehoord, begrepen en gezien te worden
Maar waar zij zo bekend mee was
Wat bij elke uitgesproken woord vergezeld ging met angst
Werd waarheid bij haar pogingen tot aandacht
In de zoektocht naar verbinding
De echo was hard en galmde enorm door
In de leegte van haar zijn
Zodat zij haar oren moest sluiten
En zo beetje bij beetje meer afstand nam
Net zo lang
Totdat zij niets meer voelde
En zo, alsof het nooit wat heeft betekend
Was dat gevoel voorbij
En de gesproken woorden leeg
Waarbij de ander zich blijvend zou afvragen
Wat de reden was
Dat zij ineens zweeg