De kaars is in het midden,
theelichtje brandt zacht
en continu in de
herfst.
Het licht van Jou heb ik
al tientallen jaren in
mijn hart brandend
gehouden.
In de herfst van mijn leven
verlang ik soms, van tijd
tot tijd om te
reizen.
Sinds de tijd dat zij
vertrokken is, heb ik
geen wensen meer,
dan mijn lot
accepteren.
Haar gebeden in de rug
hadden mijn pad verlicht,
nu is zij in de hemel en ik
moet in mijn eentje mijn
pad verlicht houden.
Ooit vertrek je vriend,
ooit vind je de weg van
hemel en vaart.
03-10-2021
| Horizon01: | Maandag, oktober 04, 2021 09:36 |
| Bedankt iedereen voor de aardige woorden en reacties. | |
| Dirk Hermans: | Zondag, oktober 03, 2021 21:55 |
| Heel diepgaand gedicht met heel sterke woorden | |
| Hans Winter: | Zondag, oktober 03, 2021 21:32 |
| elke echte liefde blijft uiteindelijk hier ten diepste verwijzend, en kijk, te bestemder tijd weet je van haar die heen ging zelfs de roep toe gezegd van ver te vinden. hans |
|
| september: | Zondag, oktober 03, 2021 20:35 |
| De stilte van gemis. En een kaars brandende houden. Een mooi ontroerend sereen gedicht Horizon. Sterkte en kracht in het gemis. Warmte gewenst in de dierbare herinneringen. | |
| teun hoek: | Zondag, oktober 03, 2021 19:55 |
| leven op herinnering en toekomst sterkte. th |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 03, 2021 19:02 |
| Stilte is hier op haar plaats Horizon. Eens vind ook jij de weg die je naar de hemel leidt. Sterkte gewenst en mooie avond. Anneke |
|