waar geen woord valt
als handen
een dans van emoties
ontsluieren tot breekbaar
omlijnen op het zwarte canvas
en vlindervleugels
raken het beeld
als stille schaduwen
van glas maar hoe verschillend
blijven de littekens
te voelen van het hart
en hoe rakend
blijft het verdriet
als een kleine spiegel
in de onvergeten pijn
waarin geen woord valt
maar die soms woordloos
tekent over dezelfde weg
om samen te reizen
in liefde is samen
één zijn
onbegrensd
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Donderdag, oktober 07, 2021 09:42 |
| Pure onbegrensde poëzie | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 06, 2021 16:29 |
| Ben sprakeloos en het raakt de ziel M-Rose, voelbaar. Lieve groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, oktober 06, 2021 16:04 |
| zijn geen woorden bij nodig. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2021 | ||
| Thema's: | ||