Doorheen dromen sluimert
dageraad, zacht is bomenstil
als in bron opwelt kwinkeleren
toonladders, vogels in vrede

fladderen, koesteren schaduw
onder ogen, gespiegeld evenbeeld
laat zien, gestript en diepte open
paleis van lijnen, kieren gordijnen

overstromen van het vormloze
doordrenken gevleugelde sporen
en verzacht in het tomeloze fluiten
fladdert tegen dromen, hart van mij

naar wonder, pimpelmees in de palm
van hand, raast kleine hartenklop
tegen warme huid, elke rand
pootjes raken smal als lucifer

 vrijheid tegemoet, vliegt vrij, ver
voor elke vogel een plek waar 't landt