Uitwaaien...
Uitwaaien…
Ik heb je in de stilte geplaatst,
gekeken wanneer het antwoord kwam.
De leegte gezocht in de schemering,
gewoon omdat je niet vergeten zou.
Alles is zomaar voorbijgegaan,
vastgeklampt aan het verleden.
je worstelt met de hoop en twijfel
en houdt zo het verlangen op een afstand.
ouderdom ligt als een wrange herinnering
niet alleen elders op iemand te wachten.
De tijd die neemt geen pauze,
maar mocht je ooit de hemel overtreffen
bedenk dan dat de liefde
meer is dan een terugkeer naar de zee…
esteban 14 oktober 2021
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Vrijdag, oktober 15, 2021 06:40 |
| Bijzonder gedicht | |
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, oktober 14, 2021 22:11 |
| De titel trok mij aan Sterk gedicht. |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, oktober 14, 2021 15:31 |
| Heel knap gedicht | |
| M-Rose: | Donderdag, oktober 14, 2021 11:53 |
| In die Zee-mannen lyrics wordt er ook met vana lles uitgezwaaid over de heuvels van alle verwachtingen is de zeesneeuw soms haast onbewogen en diep om de zachtste woorden in een hemelse stijl te overtreffen~~~~~~~~~~~~~~~~~~ |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, oktober 14, 2021 11:38 |
| Liefde overtreft alles,ja alles Esteban, Prachtig mooi gedicht. Fijne dag Anneke |
|
| september: | Donderdag, oktober 14, 2021 11:38 |
| Dit is prachtig. Een echte Esteban. Het is in zijn geheel mooi met een opbouw en de laatste 4 regels komen binnen als de zee. | |
| teun hoek: | Donderdag, oktober 14, 2021 10:04 |
| verlangend. th | |
