Laveren op stilte
laveren op stilte
ik zag je gehuld
in eigen muziek
laveren op stilte
pure schoonheid
in sprankelend
speels samengaan
nog zong
de wind zijn
stervende tonen
leidde geluid weg
van gelezen boeken
en begraven dromen
waar woordloos
klanken hun vele
stemmingen etaleerden
sferen kleurden
met pigmenten
uit lichaamstaal
in jouw verschijnen
paarden lijnen
van hemel en aard
wil melker
15/10/2021
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Vrijdag, oktober 15, 2021 11:54 |
| naar de hemel gericht |
|
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 15, 2021 11:10 |
| hoog verheven. th | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 15, 2021 07:05 |
| Heel mooi in een bijzondere stijl zoveel gezegd met zoveel inhoud | |
| Compostje: | Vrijdag, oktober 15, 2021 06:37 |
| Poëtisch nadenkertje... | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2021 | ||
| Thema's: | ||