Najaar regens
als woorden zachter beschrijven
als het voelbaar vloeien over steen
en beelden griffen wit
een schaduw in breekbare vleugels
van tijd tot requiem
en schuiven langzaam dicht
maar vertalen sereen
in de ziel
van het leven nog voor
de bloei gebroken
maar eeuwig getekend
in witte krysanten
gestrooid over november
dagen door de golven van licht
die blijven en zijn
te voelen
gedragen als bloesems
van stilte
van tederheid
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Maandag, oktober 18, 2021 10:04 |
| Met de nodige sereniteit gelezen Leentje, na de oktoberfeesten zal ook mijn stad zich opmaken voor de jaarlijkse bloemenshow aan de Stuiverstraat... liefs esteban | |
| Sahe : | Zondag, oktober 17, 2021 19:48 |
| Mooi | |
| Dirk Hermans: | Zondag, oktober 17, 2021 14:54 |
| Heel mooi en krachtig | |
| teun hoek: | Zondag, oktober 17, 2021 12:38 |
| mooi.th | |
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 17, 2021 10:26 |
| Dat zeg je mooi, schaduwen in breekbare vleugels, dat is de maand november op het kerkhof waar witte chrysanten en lichtjes de graven aankleden in stilte en tederheid. Heel mooi gedicht laat je lezen M-Rose. Lieve groet en fijne zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2021 | ||
| Thema's: | ||