een dipje
soms zit ik in het duister
en weet me soms geen raad
met al dat tegenstrijdige
dat door mn lijf heengaat
wil me niet laten kennen
ik ga gewoon weg door
dat ik niet lekker in mn vel zit
laat ik niet merken hoor
'k blijf lachen en wat dollen
zo kennen ze me toch
loop mezelf voorbij te hollen
een soort van zelfbedrog
toch helpt et wel een beetje
ik moet wel eerlijk zijn
ik verdrijf hiermee het duister
door wat zonneschijn
mn bui drijft alweer over
ik ben weer klaar ervoor
't was gewoon even een dipje
'k ga nu weer lekker door
en weet me soms geen raad
met al dat tegenstrijdige
dat door mn lijf heengaat
wil me niet laten kennen
ik ga gewoon weg door
dat ik niet lekker in mn vel zit
laat ik niet merken hoor
'k blijf lachen en wat dollen
zo kennen ze me toch
loop mezelf voorbij te hollen
een soort van zelfbedrog
toch helpt et wel een beetje
ik moet wel eerlijk zijn
ik verdrijf hiermee het duister
door wat zonneschijn
mn bui drijft alweer over
ik ben weer klaar ervoor
't was gewoon even een dipje
'k ga nu weer lekker door
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2000 | ||
| Thema's: | ||