Iets met kabouters...
Iets met kabouters…
Herfst, ik heb je wel gezien,
met regenvlagen en stormkracht tien
breng je witte toppen op het schuim.
Eekhoorntjesbrood en stoofpotjes erbovenop.
Appelwangenen met de wind op kop
verdien je in deze tijd van het jaar een pluim.
Herfst, met je vallende bladeren
en chocolademelk dat stroomt door mijn aderen
zorg je voor een wilde symfonie van kleuren.
Halverwege oktober begin ik al om december te vragen,
met je spinnenwebben en koude natte dagen
en huizen die naar brandhout geuren.
Onder elektrische dekentjes de lijven warmen.
Tijd voor passie en hartstocht te omarmen,
tegen elkander als twee verliefde deugnieten.
Herfst herfst, pompoengezichten snijden
met een mes dat kerft langs beide zijden
en boleten die als vliegenzwammen uit de grond schieten…
esteban 19 oktober 2021
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, oktober 19, 2021 15:35 |
| Mooi lyrisch geschreven Esteban in warme herfstwoorden en beelden. Heel knap. Klasse. Door de zinnen roept het ergens ook wel beeld op van kabouters. | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, oktober 19, 2021 14:58 |
| Sterk verwoord | |
| M-Rose: | Dinsdag, oktober 19, 2021 13:11 |
| Een parasitaire dwergplandemie die uit de grond schiet | |
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 19, 2021 13:05 |
| wie weet wat er leeft in een boleet. th |
|
| M-Rose: | Dinsdag, oktober 19, 2021 12:03 |
| Id heksenketel roert Esteban's lepel iets met kabouters |
|
