Onze gordijnen
Zoveel dagen zie ik de gordijnen voor jouw ramen
Soms loop ik toevallig voorbij en je kijk even langszij
Misschien wil je weten of de zon weer schijnt
Maar er was zeker ook een hoop regen
Gun haar zo haar geluk en zegen
Vandaag kon ik bij je naar binnen kijken
Ik stopte en zwaaide voor de grap
Je zag mijn lach en vond de manier waarop ik zwaaide grappig
Deed op mijn manier de zon na
Het maakte je iets van blozen
Later die dag kwam ik je toevallig tegen
Liet de zon je weten dat je een mooie ziel bent en nooit vergeten
Weet niet wat er aan de hand was met je
Dat hoef ik ook niet te weten
Hoop dat je het duister en de regen even kunt vergeten
Ik ken je niet maar hoe je soms voorbij de gordijnen spiekt
Hoe je dan snel even om je heen kijkt
Die blik in je ogen en wat ik dan voel zegt een heleboel
Toen ik haar vertelde dat mijn gordijnen soms ook dicht blijven
Knikte ze ja
Je zag mij precies op hetzelfde moment
Wij beiden spiekten even naar buiten
En keken elkaar wel eens aan
Nooit de moed gehad om aan te bellen en te vertellen
Maar nu toch dat wij elkaar vergezellen
Onze gesloten gordijnen lieten elkaar uiteindelijk binnen
Nu lopen we samen in de zon
Vertelde je over mijn zoon en mijn vriendin
Over hoe zij zich soms zo zorgen maakt om mij
Ze weet dat mijn gordijnen soms dichtzijn
En mijn zoon moet ik ook steeds meer missen elke dag meer en meer
Vertelde haar over al die leuke dingen… zoveel leuks samen gedaan
Dat zal altijd naast hem blijven staan
Sloeg zomaar een arm om je heen
Wij zijn niet iedereen
Maar in iedereen zit er regen en soms ook duister
Soms kost het kracht onze gordijnen open te houden
Omdat we anders zijn missen we soms vertrouwen
Ons zelfvertrouwen daalt soms ver weg
Door de zee meegenomen
Als een soort van onvermogen meegenomen door de vloed
Niet sterk genoeg voor de eb
Te lang bleven we gevangen
We bleven te lang in het negatieve hangen
Nu kussen wij elkaar op onze wangen
Mensen zijn vaak te druk met zichzelf ook onze vrienden en familie
Wij willen hun niet lastig vallen voor als het voor ons soms te moeilijk word
Dan schermen wij ons af en dan zijn we even in onze eigen onperfecte wereld
Ook al is dat vanachter een gordijn
Het liefst zouden we altijd schijnen maar de wereld is soms shit
Dat laat ons deinen tot achter gesloten gordijnen
Wij hoeven soms niet al dat schijnen
Niet dat we willen verdwijnen
Toch is het soms even genoeg
We voelen soms teveel en maken soms teveel mee
Maar we springen nu aan boord en gaan ook met jou mee op deze eindeleze zee
Dan is er geen wel of nee
Alleen maar het dobberen en op zee zijn
Misschien komen we elkaar dan extra goed tegen
En is echte tijd met elkaar zonder het moeten van morgen onze zegen
Onze gordijnen
