Het zit 'm vaak in piepkleine dingen waar ik van ga zingen

Een plotselinge stembuiging geeft onze liefde ontremming

Knipoog met de traagheid van maanlicht is waar ik voor zwicht

Tijd staat stil bij je bloedstremming, vol plotse ontroering

Je aai over mijn wang vertraagt als je tederheid erom vraagt

Je zachte zucht als ik iets zeg, geeft je verlangens lucht

Je diepste vertrouwen behaagt als eindeloos geduld vertraagt

Gerucht van de haat is dat ons hart altijd hiervoor vlucht

Duikplank van risico's, onze starre rechtlijnigheid loopt mank

Onze diepste gedeelde wonden hebben genezen geluk hervonden

Bad staat blank van je tranen, geven ons liefdesleed klank

Alleen wij zijn wezens die elkaar altijd verstonden en elke levensbedreigende miskraam van moederkoeken hebben ontbonden