De dag huilt
Regen blijft stromen,
Zoals de tranen in mijn ziel,
Donker en duister,
De mist die blijft hangen,
Mijn hart vertroebelt,
Want ik denk aan jou,
Aan de warme herinneringen samen,
Die opeens zo ver weg lijken,
Ik verlies je,
Net als dat de dag huilt,
Omdat jij er niet meer bent.
Zoals de tranen in mijn ziel,
Donker en duister,
De mist die blijft hangen,
Mijn hart vertroebelt,
Want ik denk aan jou,
Aan de warme herinneringen samen,
Die opeens zo ver weg lijken,
Ik verlies je,
Net als dat de dag huilt,
Omdat jij er niet meer bent.
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Donderdag, november 04, 2021 14:35 |
| Uw vreugde is uw ongemaskerde verdriet.De bron waaruit de lach opwelt,is dezelfde die maar al te vaak gevuld was met uw tranen. Kijk als je verdriet hebt opnieuw in uw hart en je zult zien dat je in werkelijkheid huilt om wat eens uw grootste verrukking was. groetjes MdN | |
| Hans Winter: | Dinsdag, november 02, 2021 23:22 |
| de lege plek laat de liefde niet bedekt, het schrijnt, verdwijnt en schijnt zo klein misschien verwekt. groetje, hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, november 02, 2021 18:28 |
| Vandaag is de dag dat alle herinneringen boven komen drijven, zo ook hier. Ik wens je sterkte. Anneke |
|
| Werner S: | Dinsdag, november 02, 2021 17:27 |
| Ik pink een traantje mee. Komt binnen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2021 | ||
| Thema's: | ||