Schoonheid
Zo vurig als altijd bestijgt de luit
z’n hemelrijk, een gouden snarenbrand
met klanken zonder kleur, verkleurt het land
en warmt gezwind des werelds buitenhuid
Er galmt een gulden glorenstondgeluid,
de wereld wordt gestemd, de dag ontbrandt,
een vogelvolkgezang komt luid tot stand
en samen luidden zij de nacht zo uit
Verdriet en vreugde vechten nu verwoed.
M’n hart, het smacht ondanks de pracht naar jou,
vervloekt dat ik alleen genieten moet.
Ook rijzen twijfels wat het mooist zijn zou,
de zonsopgang of toch je ogengloed?
De luit bewijst me waar ik meer van hou.
z’n hemelrijk, een gouden snarenbrand
met klanken zonder kleur, verkleurt het land
en warmt gezwind des werelds buitenhuid
Er galmt een gulden glorenstondgeluid,
de wereld wordt gestemd, de dag ontbrandt,
een vogelvolkgezang komt luid tot stand
en samen luidden zij de nacht zo uit
Verdriet en vreugde vechten nu verwoed.
M’n hart, het smacht ondanks de pracht naar jou,
vervloekt dat ik alleen genieten moet.
Ook rijzen twijfels wat het mooist zijn zou,
de zonsopgang of toch je ogengloed?
De luit bewijst me waar ik meer van hou.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Maandag, juni 03, 2002 20:34 |
| van zo'n prachtig schouwspel zou je samen moeten kunnen genieten ....... ik hou héél véél van oude volksmuziek.....en het is net of die warme klanken hoorbaar worden terwijl je het gedicht luidop voorleest..... heb ik al gezegd dat het gedicht mooi is?....Het is "adembenemend"...... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||