Ik mis je
Herinneringen,
verborgen in het landschap,
onder lagen bladeren.
Een ware schat,
kostbaar en vergankelijk.
Zoals de late herfstzon
die mijn gezicht streelt.
Alsjeblieft,
laat me dankbaar zijn,
inplaats van bedroefd.
verborgen in het landschap,
onder lagen bladeren.
Een ware schat,
kostbaar en vergankelijk.
Zoals de late herfstzon
die mijn gezicht streelt.
Alsjeblieft,
laat me dankbaar zijn,
inplaats van bedroefd.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, november 04, 2021 18:37 |
| Rakend mooi ik mis je gedicht Lothori. In de natuur dichtbij je zijn kan dat gevoel intens binnenkomen. Het is ontroerend geschreven en mag je droef zijn terwijl je ook dankbaar bent. Kracht gewenst. Liefs | |
| marchiano di noche: | Donderdag, november 04, 2021 14:40 |
| dat je de kracht mag vinden om inderdaad dankbaar te zijn, en dat er acceptatie mag zijn (van jezelf) van al datgene dat je niet kunt veranderen,met de wijsheid om dit onderscheid te mogen zien. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lothori | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2021 | ||
| Thema's: | ||