Aan haar hand...
Aan haar hand…
Wij waren nog niet versleten, helemaal nog niet.
Jij wist nog niet hoe ik heette en wat
de toekomst in ons dagboek had geschreven.
De dag was jong en mama had warme chocomelk gemaakt.
Het was koud daarbuiten maar de warme drank
deed haar best, verlichte ons hart met heel veel smaak.
Ik keek naar de wind en voelde de ramen zachtjes beven.
Verbaasd over de bladeren die recht naar beneden vielen,
niet dwarrelend maar mee met de koude regen.
Alle vragen mocht ik stellen, in verschillen talen,
ze antwoorden beiden, elk in hun eigen vastbeslotenheid,
aan haar hand kon ik vast en zeker niet verdwalen.
O ja, de dagen vulden zich met liefde en geborgenheid.
We spraken nog niet over hoe we het best en zonder zeer
onze doden konden begraven. November zonder klagen.
Ik was nog niet bang, niet verloren, maar daarover later meer…
esteban 4 november 2021
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 04, 2021 16:24 |
| Liefde en geborgenheid, wat wil je als kind nog meer. Liefdevolle herinneringen Esteban, koester ze want ze zijn kostbaar. Anneke |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, november 04, 2021 16:18 |
| Sterk verwoord | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, november 04, 2021 15:21 |
| De geborgenheid die je als kind in je thuis mocht ervaren zo prachtig en voelbaar onder woorden gebracht. Met als opsluiter het schrijnende contrast... Meesterlijk mooi! Liefs, Dasje |
|
| september: | Donderdag, november 04, 2021 12:00 |
| Dit komt binnen Esteban. Warm, mooi en tedervol. Het liefdevolle van kind en ouders lees ik hier als parel die nog blinkt. In prachtige bewoordingen en beelden. Stilgeworden bij je laatste strofe omdat voelbaar wordt hoezeer een rauwe realiteit in dat geborgene nog geen plaats inneemt. Maar later.. Wat intens mooi Esteban. Liefs | |
| teun hoek: | Donderdag, november 04, 2021 10:55 |
| warme terugblik ,maar ? th | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2021 | ||
| Thema's: | ||