Jij
Ik sta te wachten bij de voordeur,
Vraag mezelf af of je me hebt gemist,
Maar keer op keer verbeeld ik me iets wat nooit gaat zijn,
En ik hou op met hopen,
Jij bent niet wie ik dacht.
Ik kom naast je liggen in bed,
Vraag mezelf af of dit genoeg is,
Maar diep vanbinnen weet ik het antwoord al,
En ik hou op met vragen,
Jij bent niet meer onderdeel van mij.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, november 06, 2021 15:53 |
| samengaan is naar lijf en leden en geest het meest, dat van binnen al van ginder af ja wees er welkom feest. groetje toe, hans |
|
| marchiano di noche: | Zaterdag, november 06, 2021 13:28 |
| (deel 2) en waarvan het hart een vreugdedansje en sprongetje van maakt... fijne dag toegewenst Marchiano di Noche | |
| marchiano di noche: | Zaterdag, november 06, 2021 13:27 |
| soms houden we nog vast (zellfs tegen beter weten in) omdat we herinneringen koesteren van ooit, en eens, toen het anders was, beter, gelukkiger zeg maar! knap dat je dit inzicht durft te verwoorden en wens je kracht, om te accepteren van datgene wat je niet veranderen kunt! Die ander in dit geval, zo te lezen,heb je alles gegeven, en vind ik je moedig en dapper!en wens je iets onverwachts,dat je glimlachen doet, een ontmoeting die je prettig in de war brengt, laat geloven in, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2021 | ||
| Thema's: | ||