dwarrelend.
Dwarrelend….
Rood blad dwarrelt
naar de aarde
als teken van vervallenheid.
Nog even stralend
In zijn schoonheid
Verwijzend naar een nieuwe tijd.
Vergane glorie is
Van alle tijden
Ieder dwarrelt daarin mee.
Boom. plant en bloem,
dieren en mensen
als golven stuk slaan op het strand der zee.
Toch schuilt hierin
scheppingsbelofte
hernieuwde tergkeer in de tijd.
herkrijgend leven
na versterving
een Woord van heil dat ons verblijdt.
Het kerstkind eens
aan ’t kruis gestorven
herrees uit ’t graf …. zit op de hemeltroon
Wij mogen dwarrelend
tot Hem komen
In eeuwigheid waar ik dan woon.
th
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, november 09, 2021 19:26 |
| Een ontroerend mooi gedicht Teun. Dwarrelend rood blad en met een mooie metafoor naar leven en geloof. Vriendelijke groet. | |
| marchiano di noche: | Dinsdag, november 09, 2021 15:38 |
| Amen...! En zo word de cirkel weer rond, net zoals seizoen en het leven zelf... Mooi met de vriendelijke groetjes MdN | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, november 09, 2021 12:54 |
| Wondermooi | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, november 09, 2021 10:44 |
| Wij dwarrelen en scharrelen hier nog wat rond Teun, maar ook onze schoonheid is vergankelijk, dood hoort bij het leven. Ik heb er nog even geen tijd voor. De natuur mooi weergegeven. Zonnige groeten. Anneke |
|
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, november 09, 2021 10:06 |
| mooi geschreven fijne dag groetjes:-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2021 | ||
| Thema's: | ||