bunkers.
Bunkers.
Robuust en grauw
beton gegoten
beheersen zij de duinenrij.
Obstakels met hun
eigen verhalen
Monumenten van oorlog ons nabij.
De generatie
Van beleven
Is vergrijst ,bestaat bijna niet meer.
Vervallen is ook
hun bestemming
de vrede bracht daarin een keer.
Te omvangrijk toch
om weg te halen
restanten spreken klare taal.
Dit nooit meer in
gebruik te nemen
die symboliek toont hun verhaal.
Bunkers van ‘t noorden
van Noorwegen
tot de zuidpunt van het Franse rijk,
tonen omvangrijk
de verschrikking
Van wereldoorlog 2 in aanschouwelijke blijk.
th
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Vrijdag, november 12, 2021 08:03 |
| Laat ze een symbool blijven van al de gruwel die is geweest en hopelijk nooit meer terugkomt... | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 11, 2021 11:49 |
| De herinneringen liggen nog vers in het geheugen Teun. Inderdaad, een verschrikking. Zonnige groet. Anneke |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, november 11, 2021 10:34 |
| Hopelijk komt nooit meer oorlog het is zo erg dat wij zoveel mensen moeten herdenken door die oorlog de pijn in vele hun harte is nog steeds heel groot |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2021 | ||
| Thema's: | ||