Ademhalen
Hoeveel dagen verder,
Twee jaar terug voelt als gisteren,
Het verbergen lukt niet,
Wie ben ik in de spiegel,
Alles is teveel,
Mijn lichaam zegt dat ik moet stoppen,
Het speelt zich elke dag opnieuw af,
Als een soort slechte film,
Waar ik nooit meer uitkomen zal,
Die me wakker en bezig houdt,
Paniek en verdriet,
Het wordt steeds sterker,
De herinneringen zijn niet te ontwijken,
Steeds dichterbij,
Tot het rennen niet meer gaat,
En ademhalen zelfs pijn doet.
Twee jaar terug voelt als gisteren,
Het verbergen lukt niet,
Wie ben ik in de spiegel,
Alles is teveel,
Mijn lichaam zegt dat ik moet stoppen,
Het speelt zich elke dag opnieuw af,
Als een soort slechte film,
Waar ik nooit meer uitkomen zal,
Die me wakker en bezig houdt,
Paniek en verdriet,
Het wordt steeds sterker,
De herinneringen zijn niet te ontwijken,
Steeds dichterbij,
Tot het rennen niet meer gaat,
En ademhalen zelfs pijn doet.
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Zondag, november 14, 2021 02:41 |
| Stil van geworden, van dit schrijven dat me even zo greep, vastpakken der. Vr.gr. MdN | |
| Hans Winter: | Zaterdag, november 13, 2021 23:47 |
| ergens in een franse kerk, reeds vele eeuwen lang huis voor beproefde ruimte zoekers, lijnt een labyrint de vloer uit. en juist als je hoe moet dat nou o zo ver weg bent, wordt de weg naar buiten bereikt, eindelijk vrij. moge zo soms even ‘en toch’ onderweg je hoop wezen. met een groetje, hans |
|
| september: | Zaterdag, november 13, 2021 23:33 |
| Sterke emoties in blijvende blauwdruk lees ik Ik vind het een mooi gedicht Lichtengel. Voel empathie voor wat je doormaakt. Liefs |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, november 13, 2021 23:10 |
| Zijt wie je bent echt bent en probeer wat je verdrietig maakt los te laten jij mag zijn wie je bent en zoekt hulp om uit jouw probleem te raken | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2021 | ||
| Thema's: | ||