Aards laatste uur
aards laatste uur
ik zag hoe jij
zeeën kuste
met de harde
hand van graniet
en basalten rots
hoe jij in
warm tropisch
blauw op witte
stranden rustte
in naakte trots
jij wond
winden om je
vinger in het oog van
de orkaan waar jij
je ongeremd liet gaan
toch heb ik ook je
tranen gezien over het
verlies van synchronie door
de natuur in de entropie
van aards laatste uur
wil melker
14/11/2021
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, november 14, 2021 13:18 |
| indenkende problemen lyrisch vertolkt. th | |
| september: | Zondag, november 14, 2021 11:53 |
| Prachtig geschreven gedicht Wil. Persoonlijk en natuurminnend naar de liefde voor en de kracht van de natuur. Het voelt als een actueel bevlogen gedicht in hoezeer de natuur en aarde onder druk verkeren. Heel mooi verwoord. Liefs | |
| Dirk Hermans: | Zondag, november 14, 2021 09:54 |
| Een kunst van woorden in zijn hoogte punt in een vorming van woorden | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2021 | ||
| Thema's: | ||