Het kapje
het kapje
ik zag
haar ogen
boven het kapje
ze peilden mij
oneindig diep
loslaten kon ik niet
we wisten
van het prikken
toestaan of je
anders schikken
zij boog ik bood
mijn arm aan
zij voelde
hoe mijn huid
zich onder haar
vingers spanden
toen de naald in
mijn spier belandde
haar beweging
ging al terug
zij entte mij vlug
in het nauwelijks
raken een pleister
om het af te maken
zo ben ik een met
haar geworden
alleen een plaatje
met haar naam
immuniteit ging
zonder woorden
ogen met een stem
die goedemiddag wenste
ze plakte stikkers op
de donkerrode buisjes
daarin huisde nog
steeds warm mijn naam
wil melker
18/11/2021
ik zag
haar ogen
boven het kapje
ze peilden mij
oneindig diep
loslaten kon ik niet
we wisten
van het prikken
toestaan of je
anders schikken
zij boog ik bood
mijn arm aan
zij voelde
hoe mijn huid
zich onder haar
vingers spanden
toen de naald in
mijn spier belandde
haar beweging
ging al terug
zij entte mij vlug
in het nauwelijks
raken een pleister
om het af te maken
zo ben ik een met
haar geworden
alleen een plaatje
met haar naam
immuniteit ging
zonder woorden
ogen met een stem
die goedemiddag wenste
ze plakte stikkers op
de donkerrode buisjes
daarin huisde nog
steeds warm mijn naam
wil melker
18/11/2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Vrijdag, november 19, 2021 14:01 |
| Ik wacht al op mijn derde Wil :oD Net zoals er 1 keer per jaar kerstboomverbranding is mogen ze voor mijn part als dat ettertje eenmaal is vertrokken een reusachtige 'kapjesverbranding' houden! Met jouw zo herkenbare warmte geschreven...supermooi! Liefs, Dasje |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 18, 2021 09:34 |
| een goede zaak. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2021 | ||
| Thema's: | ||