uitwaaien
dansen op het gemoed
van eb en vloed
wisseling van de wacht
bij westenwind
het steengruis onder je voeten
voelt waterkoud
overal horizon, tijdloos frontaal
maar dunner dan lucht
achter ons de weg
naar alles dat fout ging
heb ik thuis het licht wel uitgedaan
wat eten we op een dag zonder brood
dooradem de aderen
soms is niet alles zo erg als het lijkt
zand en zeelucht dempen de diepte
er zit een ziel in elke vezel van de tijd
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, november 21, 2021 21:52 |
| Heel veel beelden moet het vaker lezen om het tot een geheel te maken. | |
| Clarice: | Zondag, november 21, 2021 21:32 |
| Heel mooi gedicht, Iniduo. Gek hoe de zee al klotsend je kan kalmeren terwijl de wind in je oren suist en het zand in je ogen vliegt. En toch lijkt ze keer op keer te zeggen: kom op, er is zoveel meer om voor te gaan. Graag gelezen, gts Clarice |
|
| teun hoek: | Zondag, november 21, 2021 19:26 |
| die ziel ontdekken. th | |
| Anneke Bakker: | Zondag, november 21, 2021 15:55 |
| Daarom is tijd zo kostbaar, wel op z'n tijd uitwaaien en diep ademhalen. Mooi Werk Iniduo. Anneke |
|
| Markemans: | Zondag, november 21, 2021 15:37 |
| Ademend mooi gedicht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2021 | ||
| Thema's: | ||