Je weet pas wat je mist...
Er is iets ontastbaars veranderd,
maar niemand die het opmerkt.
Want zolang ik me aanpas,
functioneert alles zoals het altijd heeft gewerkt.
Maar de barsten komen er.
Bij mij zijn er scheuren ontstaan.
Het plafond is haast bereikt,
deze steun blijft niet eeuwig staan.
Het zal me verbazen,
als iemand er notie van heeft.
Of dat alles bij het oude blijft,
en ieder zijn eigen leven leeft.
Je weet pas wat je mist,
als het er niet meer is.
Mijn emmer is bijna vol.
Van het negeren, de minachting, de ergernis.
Dus geniet zolang het duurt,
het tij valt nog te keren.
Heb ik me eenmaal teruggetrokken,
Zal ik niet snel terugkeren.