De stilte begroet...
De stilte begroet…
En zo is het uur aangebroken,
opnieuw, voor de zoveelste keer.
Veertig dagen zijn voorbij gegaan,
quadragesima als leidraad, een stille ruimte
die zo groot is dat herinneringen
erin kunnen bestaan.
Eigenlijk zouden ze dat niet mogen doen,
maar ik wil ze niet meer achterhouden.
Ik wil jullie niet onthouden
dat de verdwaalde zuiderling
die thuiskwam erachter gekomen is
dat het aangekondigde afscheid
geen vaarwel was
maar een aanstaande profetie.
Dat de wond die ik probeerde te helen
slechts een afleidingsmaneuver was.
Onbegrijpelijk en oneerlijk, dat wel!
Maar soms negeert het zwijgen zichzelf,
en ik ben bang dat het verleden
mijn recht op een toekomst elimineer
als ik jullie nog langer de rug toekeer.
Ik heb toen gezwegen, het was bijna een schreeuw,
maar vandaag zal ik gedachten delen.
Dus draag de gedichten, beklim het podium
dat ik je aanreik en ik zal jouw publiek zijn.
Er is toch altijd wel weer wat tijd
voor nieuwe woorden, ja toch?
esteban 20 december 2021
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, december 20, 2021 12:32 |
| Prachtig geschreven Esteban. Zoals alleen jij op deze wijze kan. Met veel gevoel. De wereld achter de stilte en het weer opengaan voor nieuwe woorden. Fijn dat je er weer bent. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Maandag, december 20, 2021 11:28 |
| Zing samen het kerstlied 'Wij komen tesamen" Mooie geste doe je hier Esteban. Zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, december 20, 2021 10:11 |
| sterkte in deze deceptie.th | |
| Dasje (lucky): | Maandag, december 20, 2021 09:45 |
| Leesbare ontgoocheling Maar zo intens diep krachtig beschreven! Jouw eigen integere aard hier aan het woord Bloedmooi! Liefs, Dasje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2021 | ||
| Thema's: | ||